Eerste zes weken in Guatemala

Inmiddels alweer ruim zes weken in Guatemala. Tijd voor een eerste blog(je). Allereerst wil ik jullie danken voor het meeleven en gebed tijdens mijn periode in het ziekenhuis hier in Guatemala, door een opgelopen maag- en darminfectie. Ook dat hoort erbij hier. Inmiddels al lang weer hersteld en lekker aan het werk!

Voor mijn opleiding Bestuurskunde moet ik in het derde jaar voor vijf maanden stage lopen. De World Servants projecten naar Malawi(2014) en Guatemala(2015) hebben mij warm gemaakt voor het werken met 'needy people'. Van het één komt het ander, en nu loop ik voor vijf maanden stage bij AMG Guatemala. AMG heeft projecten in heel Guatemala. Hierbij valt te denken aan scholen, ziekenhuizen en trainingscenters. Daarnaast biedt AMG ook hulp bij natuurrampen. Guatemala wordt relatief vaak getroffen door aardbevingen, orkanen en vulkaanuitbarstingen. Het grootste doel van AMG is om door al dit werk heen de liefde van Jezus uit te delen. Op 28 scholen krijgen meer dan 8000 kinderen dagelijks de boodschap van hoop te horen. In een land waar de honger naar hoop niet in woorden te omschrijven is.

Het grootste gedeelte van de tijd werk ik momenteel rondom de grootste AMG school van Guatemala, waar ook de office gevestigd is. Dagelijks krijgen zo’n 900 kinderen hier onderwijs. Deze school is gevestigd in zone 7 van Guatemala-City. De kinderen van deze school wonen in één van de grootste sloppenwijken van de City, aan de rand van de grootste vuilnisbelt van Centraal-Amerika. Veel van de ouders van de kinderen die hier naar school komen ‘werken’ op deze vuilnisbelt, eigenlijk een kloof in grond. Deze plek heeft de bijnaam ‘poort naar de hel’. Mensen staan met gevaar voor eigen leven tot hun middel in het rioolwater om ‘waardevolle’ stukken afval op te zoeken. De honderden raven die over hen heen zwermen maakt het beeld surrealistisch. De situatie is levensgevaarlijk. In april is nog een onbekend aantal mensen omgekomen nadat het vuilnis begon te schuiven. De meesten zijn nooit meer terug gevonden. In de sloppenwijk rondom deze vuilnisbelt gaat het er al niet veel beter aan toe. Dagelijks worden mensen vermoord in deze door gangs geregeerde communities. Op het internet vond ik een treffend en realistisch stukje over deze sloppenwijken: “Life in the Red Zone is most often characterized by extreme violence.  Homicide, rape, and theft are ways of life. The maras (gangs) are some of the most violent in the world, using extortion to instill fear in community members and promise easy money to youth looking for work.” Een plek waar het kwaad heel tastbaar is dus. De rivaliteit tussen de bendes gaat zo ver dat ze de (vaak jonge) lijken van andere bendes uit graven roven. De school van AMG staat als plek van hoop tussen de vuilnisbelt, sloppenwijken en begraafplaats in. Elk kind dat hier naar school gaat heeft zijn eigen story. Verkrachting en mishandeling, soms door eigen familieleden, zijn helaas geen uitzondering. AMG biedt deze kinderen een veilige plaats. Vijf dagen in de week krijgen ze onderwijs, kunnen ze spelen, is er psychologische hulp en krijgen ze uit de Bijbel te horen. Het is geweldig om de kids oprecht gelukkig te zien, ondanks de situatie waarin ze thuis moeten opgroeien. Ze voetballen, lachen, doen spelletjes, eigenlijk alles een wat een kind zou moeten doen. Veel van deze kinderen hebben de mogelijkheid om naar school te gaan dankzij hun sponsors in onder andere Nederland. De uitwerking van dit sponsorship program is enorm. Aan het begin van mijn periode hier barstte een volwassen vrouw in huilen uit toen ze vertelde over de uitwerking van de sponsoring van haar kind. Het heeft het leven van haar en haar kind voor nu en altijd(!) verandert. Hoop! Ik doe momenteel een onderzoek naar hoe we de high-risk jongeren kunnen beschermen voor criminaliteit, verslavingen, hooploosheid, etc. Het is enorm motiverend om te zien hoe blij de jongeren zijn dat je er bent om hen te helpen, met ze te voetballen en met ze te praten. Het is misschien beetje cliché, maar als je een voor lange periode met elkaar optrekt blijk je eigenlijk helemaal niet zo heel veel van elkaar te verschillen. Dat is cool om te zien. 

Ook naast mijn stagewerkzaamheden gaat alles heel goed hier eigenlijk. Ik deel een appartement met een voetbaldocent van de school. Het appartement is in één van de veiligere delen van de stad, en overdag veilig genoeg om alleen doorheen te lopen. In de weekenden heb ik al veel toffe tripjes gemaakt. Drie weken geleden heb ik samen met mijn huisgenoot geholpen bij een kinderkamp aan de Caribische kust. Deze kinderen wonen in enorm primitieve omstandigheden in de jungle. Samen met alle andere vrijwilligers hebben we ze een enorm gaaf weekend kunnen geven. In het lange weekend van Independence Day heb ik een weekend relaxed aangedaan aan de andere kust, de Pacific Ocean. Daar heb ik nog een groep Guatemalans ontmoet die op kosten van de Amerikaanse ambassade een tweejarig scholarship mogen volgen aan de American Academy. Vandaag mag ik voor hen een talk geven over culturele verschillen tussen Nederland en Guatemala. Ondanks de omstandigheden hier maak ik eigenlijk heel veel mooie, hoopvolle en leuke dingen mee. En bovenal is het heel mooi om te zien wat voor enorme kracht er van het geloof uit gaat. Het zet de levens van de mensen hier op een positieve manier totaal op hun kop. Dat maakt het zo mooi om hier te werken.

Thanks voor het lezen, en tot een volgende blog!

Groetjes uit Guatemala

PS rechtsboven op de pagina is er de mogelijkheid om je in te schrijven voor een mailinglijst, voor een volgende blog.